Ինչպես շատ այլ երկրներ, Հնդկաստանը բախվում է պլաստիկ թափոնների խնդրին։ Ամեն օր ամբողջ երկրում արտադրվում է 26 տոննա թափոն։ Իսկ հյուսիսարևելյան Ասսամ նահանգի Պամոգի շրջանում մարդիկ սկսել են այրել աղբը՝ Հիմալայների ստորոտի դաժան ձմռանը տաքանալու համար:
Սակայն երեք տարի առաջ տարածք ժամանեցին Պարմիտա Սարման և Մազին Մուխթարը, ովքեր հիմնեցին «Աքշար» հիմնադրամի դպրոցը և հանդես եկան նորարարական գաղափարով. խնդրել ծնողներին իրենց երեխաների կրթության համար վճարել ոչ թե փողով, այլ պլաստիկ թափոններով։
Մուխթարը թողեց ավիացիոն ինժեների իր կարիերան՝ աշխատելու ԱՄՆ-ի անապահով ընտանիքների հետ, այնուհետև վերադարձավ Հնդկաստան, որտեղ ծանոթացավ սոցիալական աշխատանքի շրջանավարտ Սարմայի հետ:
Նրանք միասին մշակեցին իրենց գաղափարը, որ յուրաքանչյուր երեխա պետք է ամեն շաբաթ իր հետ բերի առնվազն 25 պլաստիկ իր: Թեև այս բարեգործությունն աջակցվում է միայն նվիրատվություններով, դրա հիմնադիրները կարծում են, որ պլաստիկ թափոններով «վճարելը» նպաստում է ընդհանուր պատասխանատվության զգացմանը:
Այժմ դպրոցն ունի ավելի քան 100 աշակերտ: Այն ոչ միայն օգնում է բարելավել տեղական միջավայրը, այլև սկսել է փոխել տեղի ընտանիքների կյանքը՝ արմատախիլ անելով երեխաների աշխատանքը:
Երիտասարդ տարիքում դպրոցը թողնելու և տեղական քարհանքերում օրական 2,5 դոլարով աշխատելու փոխարեն, ավելի մեծ աշակերտներին վարձատրում են կրտսերներին: Փորձ ձեռք բերելու հետ նրանց աշխատավարձը բարձրանում է։
Այս կերպ ընտանիքները կարող են թույլ տալ իրենց երեխաներին ավելի երկար մնալ դպրոցում: Եվ ուսանողները ոչ միայն սովորում են, թե ինչպես կառավարել փողը, այլ նաև գործնական դաս են ստանում կրթություն ստանալու ֆինանսական օգուտների մասին:
Աքշարի ուսումնական ծրագիրը համատեղում է գործնական ուսուցումը ավանդական ակադեմիական առարկաների հետ: Դպրոցի նպատակն է օգնել դեռահասներին գնալ քոլեջ և կրթություն ստանալ:
Գործնական ուսուցումը ներառում է սովորել, թե ինչպես տեղադրել և շահագործել արևային վահանակներ, ինչպես նաև օգնել բարելավել տարածքի դպրոցը և համայնքային տարածքները: Դպրոցը նաև համագործակցում է կրթական բարեգործական կազմակերպության հետ, որը ուսանողներին տրամադրում է պլանշետներ և ինտերակտիվ ուսումնական նյութեր՝ բարելավելու նրանց թվային գրագիտությունը:
Դասասենյակից դուրս ուսանողները նաև օգնում են կենդանիների ապաստարանում՝ փրկելով և բուժելով վիրավոր կամ լքված շներին, ապա նրանց համար նոր տուն փնտրելով: Իսկ դպրոցի վերամշակման կենտրոնը արտադրում է կայուն աղյուսներ, որոնք կարող են օգտագործվել շինարարական պարզ նախագծերի համար:
Աքշարի դպրոցի հիմնադիրներն արդեն իրենց գաղափարը տարածում են երկրի մայրաքաղաք Նյու Դելիում։ Աքշար հիմնադրամի Դպրոցական բարեփոխումների համայնքը ծրագրում է հաջորդ տարի ստեղծել ևս հինգ դպրոց՝ մեկ վերջնական նպատակով՝ վերափոխել Հնդկաստանի հանրակրթական դպրոցները: